Wyżej wymienione urządzenie jest dziełem włoskiego konstruktora Signore Montresor`a. Jest to niewątpliwie ciekawe rozwiązanie, które może wnieść wiele zmian w dziedzinie motoryzacyjnej. Budową zewnętrzną przypomina on silnik stosowany w parowcach pod koniec XVIII w. Konstruktor dokonał w nim jednak zmian, które pozwalają sądzić, iż projekt ten będący jeszcze w fazie prototypu, ma szanse doczekać się wprowadzenia do produkcji seryjnej. Wiadomo, że jak każdy prototyp, musi on jeszcze zostać dogłębnie sprawdzony i przepuszczony przez różne testy. Mam jednak nadzieję, że zostanie on tak dopracowany i zmodyfikowany, że już niebawem stanie się przedmiotem codziennego użytku.(rys.1)

Przyjrzyjmy się zatem jego budowie.. Jest to silnik o pojemności 380cm² Cylinder to toczona tuleja żeliwna. Tłok, będący w położeniu wyjściowym, dzieli go na dwa samodzielne cylindry. Sam w rzeczywistości też jest podwójny. Ma on podwójne dno i dwa razy po dwa pierścienie. W niekonwencjonalny sposób połączono tłok z korbowodem. Mianowicie jest on nadziany niczym “szaszłyk”, czyli przez poziomo położony tłok przechodzi z obu stron wykonana ze stali chromowanej tuleja. W tym modelu ma ona średnicę 20mm. Całość jest prowadzona w żeliwnych łożyskach ślizgowych i ma za zadanie przenosić moc silnika na konwencjonalne wały korbowe (dwa przeciwstawne przeniesienia sił). Świece zapłonowe umieszczone są promieniowo w dwóch aluminiowych głowicach cylindra. W nich również znajdują się kanały ssące i komory wstępnego sprężania. Po prawej i po lewej stronie mieszczą się wyfrezowane w tłoczysku kanały przepływowe. Dzięki poziomemu ruchowi tłoka możliwe jest otwieranie i zamykanie drogi przepływy świeżego ładunku. Do przygotowania mieszanki służą dwa gaźniki marki Dellorto o średnicy przepływu 24mm, zaś membranowy układ sterujący komory wstępnej pochodzi od Pollini. Do zassania i wtłoczenia mieszanki do komory spalania służą obustronnie dwa pomocnicze tłoki. Podobnie jak tłok główny są one nadziane na tłoczysko.

Z kolei z prawej strony znajduje się już gotowa mieszanka przygotowana przez tłok pomocniczy(rys.3). Przesuwający się w prawą stronę tłok spowoduje sprężenie mieszanki z prawej strony i wydalenie spalin z lewej strony(rys.4).

Teraz dochodzi do sytuacji początkowej mającej miejsce z drugiej strony(rys.5).

Rezultat przypomina ruch odbijanej piłeczki pingpongowej. W ten sposób uzyskujemy pracę przy każdym ruchu tłoka głównego. W rezultacie można stwierdzić, że takie rozwiązanie połączone z wałem korbowym umożliwia uzyskanie pracy na każde 180^o obrotu wału korbowego. Z tego wniosek, iż na pełen obrót wału przypadają dwa cykle pracy. Dla porównania można tylko dodać, że w silniku dwusuwowym jeden cykl pracy przypada na pełen obrót wału, zaś w silniku czterosuwowym jeden cykl pracy przypada na dwa obroty wału.